welarny

Definicja

spółgłoski welarne to typ spółgłosek klasyfikowanych ze względu na miejsce artykulacji: przy ich wymowie następuje wygięcie tylnej części języka ku podniebieniu miękkiemu, np. polskie [k], [g], [h], [ṷ] (u niezgłoskotwórcze); słowo specjalistyczne

Słownik synonimów tożsame znaczeniowo (zastępcze słowa)

• specjalistycznie:tylnojęzykowy

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu

Słownik antonimów przeciwstawne znaczeniowo

• specjalistycznie:przedniojęzykowy; środkowojęzykowy

Sieć słów wyrażenia powiązane z opisywanym (wyrazy pokrewne, kolokacje)

• skarbonka semantyczna: boczny; drżący; dwuwargowy; miękki; półotwarty; szczelinowy; tylnojęzykowy; wargowo-zębowy; wargowy; welarny; zwarto-szczelinowy; zwarto-wybuchowy; zwarty

Gramatyka

przymiotnik niestopniowalny

formy alfabetycznie: welarna; welarną; welarne; welarnego; welarnej; welarnemu; welarni; welarny; welarnych; welarnym; welarnymi formy zaprzeczone: niewelarna; niewelarną; niewelarne; niewelarnego; niewelarnej; niewelarnemu; niewelarni; niewelarny; niewelarnych; niewelarnym; niewelarnymi