Wileńskie

Na początku 1944 roku polskie oddziały partyzanckie w Wileńskiem i Nowogródzkiem zaczęły szybko zwiększać swój stan liczebny, w zależności od regionu przeformowując się w brygady i pułki. Na Wileńszczyźnie powstało szesnaście brygad liczących w sumie około ośmiu tysięcy żołnierzy pod bronią, z kolei w Nowogródzkiem w dziesięciu batalionach piechoty i siedmiu szwadronach kawalerii służyło od siedmiu do ośmiu tysięcy ludzi. Byli oni w miarę jednolicie umundurowani i dobrze uzbrojeni. Siłą rzeczy wzrastała też intensywność działań bojowych. Pełnym zwycięstwem zakończyła się operacja przeciw rozlokowywaniu w województwie wileńskim utworzonych przez Niemców litewskich oddziałów policyjnych. Polskie akcje obnażyły niewielką wartość bojową tej formacji — zabito kilkudziesięciu i rozbrojono kilkuset policjantów. Cieniem na tych sukcesach położyła się wszakże sprawa akcji odwetowej w Dubinkach, w których, w zemście za wymordowanie przez litewskich policjantów grupy Polaków w Glinciszkach, podkomendni „Łupaszki” zabili kilkudziesięciu cywilów tej narodowości.

histmag.org, 10.10.2014