53. łącznik, czyli dywiz

1. Wyrazy złożone

Łączymy je za pomocą dywizu. Tu nawet lepiej pasuje słowo łącznik. Na przykład

• biało-czerwony, polsko-angielsko-niemiecki (zob. regułę pisownia razem, osobno, z łącznikiem (I): przymiotniki złożone, przysłówek + imiesłów, przysłówek + przymiotnik);
• młotek-piszczałka (zob. regułę pisownia razem, osobno, z łącznikiem (I): dwa rzeczowniki (np. papież Polak, pralkosuszarka)).

Dywiz powinien występować w

2. Całostki liczbowe

Łącznik zapisuje się w następujących całostkach:

3. Przeniesienie do kolejnej linii

4. Podział na sylaby

5. Skrócenie słowa

Zobacz też regułę skracanie: dywiz w skrótach

6. Zapisy literowo-słowne

7. Cząstki wyrazowe

8. Skrótowce

Łącznik pojawia się w odmianie skrótowców (zob. regułę skrótowce: ogólne zasady odmiany) oraz w wyrazach pochodnych od nich (zob. regułę słowotwórstwo: wyrazy pochodne od skrótowców).

9. Wyrazy zapożyczone i nazwy obce

Na przykład: Al-Fatiha, boogie-woogie, Coca-Cola, double-double, Fort-de-France, pin-up girl.

10. Podawanie wymowy

Dla pokazania niełączenia liter w interpretacji głosowej używa się dywizu, np. dla Spacey wymowa [spejs-i] oznacza, żeby si czytać jak w słowie sinus, a nie jak w siwy. Podobnie zapis [mar-znie] oznacza osobną wymowę r i z.

11. Doraźne tworzenie całostki