Definicja
zbójnicki to podhalański, popisowy taniec, wykonywany na małej przestrzeni przez od kilku do kilkunastu mężczyzn, pełny przyśpiewek (tańczący najpierw chodzą wokół przewodnika lub w kole w takt marsza), przytupywania, obrotów, przysiadów, podskoków i trącania się ciupagami
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
(...) kapela przygrywa, zespół szesnastu chłopa wyskakuje w obrocie w górę, spada na scenę i... ta się wali. Wszyscy wpadają pod scenę. Proszę sobie wyobrazić tragizm sytuacji, ale błyskotliwość Michała i sprawność chłopców spowodowały, że w ciągu sekund przenieśli się na podest przed merostwem i kontynuowali
zbójnickiego. Szał na widowni był nieprawdopodobny!
NKJP: Tygodnik Podhalański, 1999
Na scenie iskrzyło się od krzesanych i
zbójnickich w wykonaniu zespołu „Hyrni”. (...)Zabawa przy dźwiękach góralskiej muzyki trwała do samego rana.
NKJP: Tygodnik Podhalański, 1999
Marsze w koło, występujące pomiędzy poszczególnymi figurami
zbójnickiego, tworzą jakby osnowę i są zarazem jedyną formą wypoczynku w tym szalenie męczącym tańcu. Opisy
zbójnickiego w XIX wieku przedstawiały go jako taniec pokrewny z arabską „fantazją”, ukazując „dzikie skoki” i „walki na ciupagi” wokół ogniska przy akompaniamencie dudziarza, na tle majestatycznych szczytów i turni tatrzańskich. Do dziś istota tańca — ukazanie dzielności mężczyzn — nie uległa zmianie, zasadniczo jednak zmieniło się jego wykonywanie. Z chwilą wejścia
zbójnickiego na estradę zagubiła się indywidualność każdego z tancerzy, zastąpiona pokazem musztry pod kierunkiem prowadzącego.
karpackiezboje.pl, 23.02.15
