molekularny

Z przymrużeniem oka możemy sytuację tę zobrazować komiksowym porównaniem: Poszczególne składniki komórki to jakby członkowie społeczeństwa, funkcjonującego według określonych prawnych reguł. W harmonijne funkcjonowanie tego biochemicznego społeczeństwa wkradają się jednak elementy przestępcze, nie przestrzegające tych reguł, napadające na spokojnych obywateli i niejednokrotnie brutalnie wyznaczające kres ich trwaniu. Są to reaktywne formy tlenu. (...) Książka niniejsza jest relacją z tego molekularnego świata zbrodni. Ma ona służyć oskarżeniu powszechnie szanowanej osobistości środowiska ważnych biologicznie cząsteczek: tlenu. Wykażemy, że ten nobliwy obywatel ma drugą twarz.

NKJP: Grzegorz Bartosz, Druga twarz tlenu, 1995