bezosobnik

Definicja

bezosobnik to w gramatyce polskiej: forma czasownika zakończona na -no (np. spadano) lub -to (np. sprzątnięto)

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)

forma bezosobowa

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu

Praktyka dydaktyczna pokazuje, że studenci języka polskiego jako obcego, kiedy uczą się bezosobnika, z reguły odwołują się do imiesłowu biernego. To jest bezosobniki, takie jak napisano, rozbito, kojarzą z formami napisany, rozbity. Wcale nie dziwi takie pojęcie, ponieważ łączy ono formy czasownikowe, zawierające identyczny wykładnik morfologiczny -n-/-t-.

Jan Fellerer, Kilka uwag o płaskiej koncepcji gramatyki języka polskiego jako obcego, (w:) W poszukiwaniu nowych rozwiązań. Dydaktyka języka polskiego jako obcego u progu XXI wieku, red. Władysław T. Miodunka, Anna Seretny, 2008, s. 98

Gramatyka

rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny

formy w tabelce:

formy alfabetycznie: bezosobnik; bezosobnika; bezosobnikach; bezosobnikami; bezosobniki; bezosobnikiem; bezosobnikom; bezosobników; bezosobnikowi; bezosobniku

zgłoś poprawkę

bezosobnik

Definicja

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu

Gramatyka

Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.

Często sprawdzane

Ciekawostki

Mogą Cię zainteresować również hasła