Nie wiadomo skąd pojawił się przecinek Przecinek przy nie wiadomo

1. Zwykle mamy do czynienia w tekstach z zaprzeczonym predykatywem wiadomo. Po nim następuje zdanie podrzędne, które oddzielamy przecinkiem:

(1) (...) a Hanka leży w tyfusowym baraku i jeśli nawet wyżyje, to nie wiadomo, co się z nią stanie, bo nie będzie zdolna do pracy (...) (NKJP: Teresa Torańska, Oni, 1985)

(2) Dziwne to uczucie, paradoksalne zwłaszcza w Rosji, nie wiadomo, co właściwie wyrażające, nie wiadomo, skąd się biorące. (NKJP: Jerzy Adamski, Świat jako niespełnienie, 2000)

2. Czym innym jednak są jednostki leksykalne opisane tutaj i tutaj. W ich przypadku

3. Znaczne wątpliwości interpunkcyjne pojawiają się w przypadku połączeń choćby nie wiadomo + zaimek, żeby nie wiadomo + zaimek.