289. Zakończone w piśmie na -ę (np. pisklę)
Rzeczowniki zakończone w piśmie na -ę są zwykle rodzaju nijakiego (wyjątkowo męskoosobowe są książę i arcyksiążę) i odmieniają się z dodatkowymi przyrostkami fleksyjnymi. Brzmi to może groźnie, ale już prosto wyjaśniamy.
Otóż typowy rzeczownik polski w swoich formach fleksyjnych ma budowę dwudzielną: składa się z tematu fleksyjnego i końcówki. Na przykład rzeczownik mama odmienia w dopełniaczu mamy, gdzie mam- to temat fleksyjny, a -y to końcówka fleksyjna (dopełniacza liczby pojedynczej). Podobnie (o) mamach zbudowane jest z tematu mam- i końcówki miejscownika -ach.
W przypadku rzeczowników typu imię
Otóż typowy rzeczownik polski w swoich formach fleksyjnych ma budowę dwudzielną: składa się z tematu fleksyjnego i końcówki. Na przykład rzeczownik mama odmienia w dopełniaczu mamy, gdzie mam- to temat fleksyjny, a -y to końcówka fleksyjna (dopełniacza liczby pojedynczej). Podobnie (o) mamach zbudowane jest z tematu mam- i końcówki miejscownika -ach.
W przypadku rzeczowników typu imię
Pełna treść tej i 447 pozostałych reguł dostępna w abonamencie.