1. Polskie
męskie nazwiska dwuczłonowe powstały najczęściej z połączenia właściwego nazwiska z dawnym przydomkiem, pseudonimem partyzanckim, literackim itp., herbem szlacheckim. Zapisuje się je z łącznikiem (dywizem), wyjątki są nieliczne (np.
Sęp Szarzyński, por. regułę
pisownia razem, osobno, z łącznikiem (I): dwuczłonowe nazwiska).
W nazwiskach noszonych przez mężczyzn
Uwaga 1:
Uwaga 2:
W złożonych nazwiskach obcych
2. Polskie
żeńskie nazwiska dwuczłonowe powstały najczęściej z połączenia nazwiska panieńskiego z nazwiskiem odmężowskim. Zapisuje się je z łącznikiem (dywizem), a pierwszym członem powinno być zawsze nazwisko rodowe.
W nazwiskach noszonych przez kobiety
Dodatek 1: w niektórych zasadach pisowni można spotkać regułę mówiącą o
Dodatek 2: stosunkowo nowym elementem naszego pejzażu nazewniczego są dwuczłonowe nazwiska dzieci. Nazwiska typu